Στο άρθρο αυτό ο συντάκτης διαπραγματεύεται τον καθοριστικό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν στην ελληνική εκπαίδευση οι τεχνολογίες της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας. Αρχικά επισημαίνει την παθολογία της δημόσιας και της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Υπογραμμίζει ότι οι νέες Τεχνολογίες μπορούν να λειτουργήσουν "ως αντίδοτο"σε αυτή την κρίση. Σχολιάζει επιπρόσθετα ότι εν αντιθέσει με τις πολλές προσδοκίες που γέννησε η εισαγωγή τους στον εκπαιδευτικό χώρο, η παρουσία του φαινομένου της "φάμπρικας" επιμορφωτών και επιμορφούμενων οδήγησε σε δυσλειτουργία το πρόγραμμα της επιμόρφωσης στις νέες Τεχνολογίες. Στην πορεία προτείνει μέτρα για την τεχνολογική ενίσχυση των σχολείων. Θεωρεί ότι ο διαρκής έλεγχος των κέντρων Επιμόρφωσης και η υποστήριξη όλων των εμπλεκόμενων στις Τ.Π.Ε. θα βελτιώσει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Εν κατακλείδι διαπιστώνει ότι οι Τεχνολογίες της Πληροφορίας και των Επικοινωνιών σηματοδοτούν μια σημαντική ευκαιρία την οποία οφείλουμε να αξιοποιήσουμε