ΘΕΜΑΤΑ

ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ του Κ. Βάρναλη

Μες στην υπόγεια την ταβέρνα,                                  Ήλιε και θάλασσα γαλάζα

Μες σε καπνούς και σε βρισιές                                  και βάθος τ’ άσωτου ουρανού!

Απάνω στρίγκλιζε η λατέρνα.                                     Ω! Της αυγής κροκάτη γάζα,

Όλη η παρέα πίναμε εψές.                                          Γαρούφαλα του δειλινού,

Εψές, σαν όλα τα βραδάκια,                                       λάμπετε, σβήνετε μακριά μας

να πάνε κάτου τα φαρμάκια.                                       Χωρίς να μπείτε στην καρδιά μας

Σφιγγόταν ένας πλάι στον άλλο                                  Του ενού ο πατέρας χρόνια δέκα

Και κάπου εφτυούσε καταγής.                                    Παράλυτος, ίδιο στοιχειό

Ω! Πόσο βάσανο μεγάλο                                            τ’ άλλου κοντόημερ’ η γυναίκα

Το βάσανο είναι της ζωής!                                          Στο σπίτι λιώνει από χτικιό.

Όσο κι ο νους να τυραννιέται,                                    στο Παλαμήδι ο γιος του Μάζη

Άσπρην ημέρα δε θυμιέται.                                        Κι η κόρη του Γιαβή στο Γκάζι.

Φταίει το ζαβό ριζικό μας!                                          Έτσι στη σκοτεινή ταβέρνα

Φταίει ο Θεός που μας μισεί!                                     Πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.

Φταίει το κεφάλι το κακό μας!                                    Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα,

Φταίει πρώτα από όλα το κρασί!                                 Όπου μας εύρει, μας πατεί.

Ποιος φταίει; Ποιος φταίει;                                         Δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι μαζί

Κανένα στόμα δεν το ‘βρε ακόμα.                              Προσμένουμε, ίσως κάποιο θάμα

Α1. Να δικαιολογήσετε α) τον τίτλο του ποιήματος «Οι Μοιραίοι» (μον:8) και β) γιατί ο Βάρναλης «θεωρείται ποιητής του λαού» (μον:7).

Α2. Ο ποιητής χρησιμοποιεί στο ποίημα άλλοτε το γ΄ ενικό και άλλοτε το α΄ πληθυντικό πρόσωπο στα ρήματα. Τι πετυχαίνει με αυτή την εναλλαγή προσώπων;   (μον:20)

Α3. Στις τέσσερις πρώτες στροφές του ποιήματος ζωντανεύουν ρεαλιστικές εικόνες. Να παρουσιάσετε δύο εικόνες της αρεσκείας σας και να δικαιολογήσετε το ρόλο τους;                                                                                                                   (μον:20) 

Α4. Να εντοπίσετε α) στίχους του ποιήματος που υπάρχει έντονη ειρωνεία του ποιητή (μον:12) και β) πού αναζητούν τη δυστυχία τους οι Μοιραίοι; (μον:13)

Α5. Να βρείτε πιθανές ομοιότητες του ποιήματος με το ακόλουθο απόσπασμα από το «Πάλι μεθυσμένος είσαι» του ίδιου ποιητή. (μον:20).

Πάλι μεθυσμένος είσαι, δυόμισι ώρα της νυχτός.

Κι αν τα γόνατα σου τρέμαν, εκρατιόσουνα στητός

Μπρος στο κάθε τραπεζάκι. «Γεια σου Κωνσταντή βαρβάτε!».

-         καλησπερούδια αφεντικά, πως τα καλοπερνάτε;

Ένας σου έδινε ποτήρι κι άλλος σου έδινε ελιά.

Έτσι πέρασες γραμμή της γειτονιάς τα καπελιά.

Κι αν σε πείραζε κανένας – αχ, εκείνος ο Τριβέλας!

Έκανες πως δεν ένιωθες και πάντα εγλυκογέλας.

Χτες και σήμερα τα ίδια κι όμοια, χρόνια μπρος, χρόνια μετά…

Η ύπαρξη σου σε σκοτάδια όλο πηχτότερα βουτά.

Τάχα η θέληση σου λίγη, τάχα ο πόνος σου μεγάλος;

Αχ!, που είσαι, νιότη, που δείχνες πως θα γινόμουν άλλος!       

                                    ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ